Είναι πολύ συχνό φαινόμενο να φτάνει ένας άνθρωπος στο γραφείο του ειδικού μέσα από μία διαδικασία μεγάλη, δύσκολη και πολλές φορές επώδυνη για τον ίδιο. Για πολλούς από τους ανθρώπους γύρω μας η σκέψη, η συνειδητοποίηση και εν τέλει η παραδοχή ότι έχουμε ανάγκη από υποστήριξη ή ακόμα και από ψυχοθεραπεία τους φέρνει αντιμέτωπους με διάφορα αρνητικά και δυσφορικά συναισθήματα όπως είναι η αμφιβολία και ο φόβος με αποτέλεσμα να αποφεύγουν και να αναβάλλουν διαρκώς.
Μία από τις πλέον διαδεδομένες αντιλήψεις που επηρεάζει αρνητικά την αναζήτηση βοήθειας είναι η αντίληψη ότι το να ζητά κανείς βοήθεια αποτελεί ένδειξη αδυναμίας.
Όχι μόνο, αλλά είναι και πράξη ευθύνης απέναντι στον εαυτό μου και στους συνανθρώπους μας διότι ο καθένας από μάς είναι υπεύθυνος για το αίσθημα ευεξίας και χαράς στη ζωή. Το να ζητήσω λοιπόν βοήθεια διότι υποφέρω ψυχολογικά σημαίνει ότι αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη για την ζωή μου και την προσωπική μου ευτυχία. Η επιλογή της αναζήτησης συνεργασίας από ειδικό για την αποκατάσταση της ψυχικής ευεξίας και ισορροπίας αποτελεί μία υγιής επιλογή σε αντίθεση με την τάση για παθητικότητα, παραίτηση ή αποφυγή που όχι μόνο δεν λύνουν τα όποια προβλήματα αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για όξυνση και χρονιότητα των όποιων δυσκολιών.
Φόβος του στίγματος γύρω από την ψυχική υγεία.
Φράσεις και σκέψεις όπως “Εγώ δεν πάω στον ψυχολόγο γιατί δεν είμαι τρελός” ή “είναι προβληματικός όποιος τρέχει στους ψυχολόγους” που δεν είναι ασυνήθιστες ούτε στις μέρες μας αντικατοπτρίζουν αυτό που ονομάζεται στίγμα της ψυχικής νόσου.Έτσι ενώ ο “σωματικά” ασθενής αντιμετωπίζεται από την μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων ως “απλός άρρωστος”, εκείνος που αντιμετωπίζει ψυχολογικές δυσκολίες είναι κάποιος που οι άλλοι αντιλαμβάνονται ως “περίεργο”, “τρελό” ή “προβληματικό”. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν δεν είναι καθόλου περίεργο να αναρωτιόμαστε γιατί πολλοί άνθρωποι που κάποια στιγμή σκέφτονται την επιλογή της επίσκεψης στον ψυχολόγο δυσκολεύονται τόσο πολύ να το κάνουν πράξη.
Αυτός ο φόβος που βασίζεται σε εντελώς εσφαλμένες αντιλήψεις κάποιας μερίδας των ανθρώπων και σε αρνητικά στερεότυπα και προκαταλήψεις έχει ως αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να ταμπουρώνονται και να υπομένουν υποφέροντας.
Φόβος της αλλαγής και απαισιοδοξία
Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων η οποία θεωρεί και πιστεύει ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει να καλυτερέψουν την ψυχολογική τους κατάσταση ή ακόμα και κάποια κομμάτια της ζωής τους. Η αίσθηση ότι όλα είναι μάταια ή ότι και να κάνω αυτό δεν αλλάζει είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της κατάθλιψης αλλά σε πολλές περιπτώσεις κρύβει και τον βαθύτερο ίσως όχι τόσο συνειδητό φόβο για αλλαγή.
Στην πραγματικότητα ο φόβος της αλλαγής δεν είναι τόσο παράδοξος. Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν και έλκονται από αυτό που τους είναι γνώριμο και οικείο, έτσι πολλοί τρομοκρατούνται στην ιδέα ότι ίσως χρειαστεί να τροποποιήσουν κάποιες παγιωμένες πλην όμως λανθασμένες και δυσλειτουργικές αντιλήψεις, ρόλους και συμπεριφορές. Κάθε αλλαγή λοιπόν βιώνεται ως κάτι που θα επιφέρει δυσφορία, πόνο και θλίψη και κατά συνέπεια σαν κάτι που ” καλό θα ήταν να αποφευχθεί. Προκειμένου λοιπόν να μην έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό που φανταζόμαστε ως τρομακτικό ή ακατόρθωτο, δηλαδή κάποια αλλαγή σε μας τους ίδιους, προτιμούμε να σκεφτόμαστε ότι ” αυτοί που πρέπει να αλλάξουν είναι οι άλλοι και όχι εγώ.
Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην όποια διαδικασία αλλαγής δεν θα είμαστε μόνοι αλλά θα έχουμε συνοδοιπόρο και ότι ο ψυχολόγος μέσα από την σχέση εμπιστοσύνης που θα δημιουργηθεί θα μας υποστηρίξει.